Ada pihak sengaja membutakan mata, memekakkan telinga
Oleh Tuan Musa Awang
Berita Harian 24 Ogos 2011
Ramai yang menyalahkan JAIS dalam isu pemeriksaan JAIS ke Gereja Methodist Damansara Utama (DUMC) pada 3 Ogos 2011 lalu. Banyak pihak yang menghentam JAIS termasuk pimpinan kerajaan Negeri, dan pada masa yang sama JAIS mengambil sikap berdiam diri dan tidak defensif.
Sepatutnya kerajaan negeri Selangor dan umat Islam yang lain memberikan ucapan tahniah dan syabas kepada penguatkuasa JAIS dan pihak polis yang menjalankan tanggungjawab mereka menguatkuasakan undang-undang Syariah yang telah diperkenan oleh DYMM Sultan Selangor, pada malam bulan Ramadhan yang mulia, terpaksa mengetepikan ibadah sunnah dan fadhilat Ramadhan semata-mata untuk melaksanakan tanggungjawab demi agama dan Negara. Tetapi malang, yang berlaku adalah sebaliknya.
Melihat dalam konteks penguatkuasaan undang-undang jenayah Syariah, berpandukan pengalaman saya selama 13 tahun mengendalikan kes-kes jenayah Syariah, saya berpendapat, secara umumnya tidak ada yang kecacatan prosedur dilakukan JAIS dalam tindakan penguatkuasaan tersebut.
Tindakan penguatkuasa JAIS adalah berdasarkan maklumat yang diterima bahawa terdapatnya kehadiran orang Islam dalam satu majlis di gereja tersebut. Kehadiran orang Islam dalam satu majlis yang diadakan di sebuah rumah ibadat bukan Islam, waimma tidak kiralah siapa pun penganjurnya, pada malam hari di bulan Ramadhan (kerana kebiasaannya umat Islam akan berada di surau dan masjid untuk sembahyang tarawikh) adalah satu motif serta menimbulkan syak bahawa mereka telah melakukan kesalahan di bawah Enakmen Jenayah Syariah Negeri Selangor 1995, iaitu menghina agama Islam atau menyebabkan agama Islam di pandang hina.
Seksyen 10 Enakmen Jenayah Syariah Negeri Selangor 1991 memperuntukkan bahawa : “Mana-mana orang yang dengan perkataan yang dapat didengar atau dibaca atau dengan lukisan, tanda atau bentuk lain gambaran yang tampak atau yang dapat dilihat atau dengan apa-apa cara lain:- (a) menghina agama Islam atau menyebabkan agama Islam dipandang hina; (b) mempersendakan, mengajuk-ajuk atau mencemuh amalan atau upacara yang berhubungan dengan agama Islam; atau (c) mempersendakan atau menyebabkan dipandang hina mana-mana undang-undang yang sedang berkuatkuasa di Negeri ini yang berhubungan dengan agama Islam, adalah melakukan suatu kesalahan dan apabila disabitkan boleh didenda tidak melebihi lima ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi tiga tahun atau kedua-duanya.”
Kesalahan di bawah Seksyen 10 ini adalah kesalahan boleh tangkap (seizable offence) yang lazimnya memberi kuasa kepada penguatkuasa JAIS atau pegawai polis untuk menangkap pesalah tanpa memerlukan waran dari Mahkamah Syariah.
Seksyen 57 Enakmen Tatacara Jenayah Syariah Negeri Selangor 2003 menyebutkan jika penguatkuasa JAIS menerima maklumat atau aduan bahawa kesalahan boleh tangkap telah berlaku, maka penguatkuasa JAIS boleh terus pergi menyiasat, dan untuk mengambil apa-apa langkah yang perlu menurut undang-undang. Manakala seksyen 18 (a) Enakmen yang sama memberikan kuasa kepada penguatkuasa JAIS atau polis untuk menangkap mana-mana orang yang melakukan kesalahan yang boleh ditangkap (seizable offence), tanpa perlu memohon waran dari Mahkamah.
Seksyen 18 (a) menyebutkan “Tanpa menjejaskan peruntukan mana-mana undang-undang bertulis lain, mana-mana Pegawai Penguatkuasa Agama, pegawai polis atau Pegawai Masjid boleh, tanpa perintah daripada Hakim dan tanpa waran, menangkap-(a) mana-mana orang yang kena-mengena dengan apa-apa kesalahan boleh ditangkap di dalam Negeri Selangor atau yang terhadapnya suatu aduan yang munasabah telah dibuat atau maklumat yang boleh dipercayai telah diterima atau syak yang munasabah wujud bahawa dia telah kena-mengena sedemikian”
Saya ingin betulkan persepsi sesetengah orang, tindakan penguatkuasa JAIS dan polis memasuki premis gereja tersebut bukanlah suatu percerobohan kerana mereka bertindak menurut undang-undang. Bagi kesalahan boleh tangkap, Seksyen 11 Enakmen yang sama memberikan kuasa kepada penguatkuasa JAIS atau polis untuk masuk ke sesuatu premis di mana di dalamnya dipercayai pesalah berada. Menurut Seksyen ini, orang yang tinggal di premis itu atau yang menjaga tempat itu hendaklah membenarkan pegawai terlibat bebas masuk ke dalamnya dan memberikan sepenuh kerjasama termasuk untuk menggeledah tempat premis tersebut, bagi tujuan mencari pesalah. Penguatkuasa JAIS atau polis juga diberi kuasa untuk memeriksa pesalah dan menyita segala barang-barang bukti yang dijumpai padanya selain daripada pakaian yang dipakai oleh orang tersebut (Seksyen 15).
Tiada unsur kekasaran atau keganasan digunakan oleh penguatkuasa JAIS dan pihak polis. Malah, penguatkuasa JAIS telah bertindak bijak apabila memanggil penganjur program tersebut yang juga seorang Muslim, dan sesi temubual itu dibuat di luar dewan. Ia langsung tidak mengganggu majlis yang sedang dijalankan. Pihak penganjur telah berunding selama hampir 1 jam bersama ketua operasi agar pemeriksaan ke atas tempat dan individu tidak dilakukan sehingga majlis tersebut selesai. Penguatkuasa JAIS dan polis tidak mengganggu perjalanan majlis tersebut, malah menunggu sehingga ianya selesai, walaupun undang-undang membenarkan penguatkuasa JAIS untuk masuk memeriksa premis tersebut.
Seramai 12 orang beragama Islam yang menghadiri majlis tersebut tidak ditangkap, tetapi mereka telah diarah untuk menghadirkan diri di Bahagian Penguatkuasaan JAIS untuk siasatan lanjut. Betapa rasional, lembut dan berhikmahnya cara yang digunakan oleh penguatkuasa JAIS semasa pemeriksaan tersebut, kerana faham bahawa pemeriksaan dan siasatan tersebut melibatkan agama dan komuniti bukan Islam. Namun perkara ini masih dipertikaikan oleh sesetengah pihak yang sengaja membutakan mata dan memekakkan telinga. Cara selembut manakah lagi yang golongan ini mahukan dalam menguatkuasakan undang-undang yang sedia termaktub?
Walaupun kepelbagaian agama (pluraliti) dalam negara ini merupakan suatu realiti, namun semua pihak perlu juga sedar bahawa Perkara 3 (1) Perlembagaan Persekutuan telah meletakkan Islam sebagai agama tertinggi di Negara ini. Secara harmoninya, penganut-penganut agama lain masih bebas untuk menganut dan mengamalkan agama mereka, namun kebebasan yang diberikan tersebut tidaklah bermaksud agama-agama bukan Islam boleh menyebarkan agama mereka kepada penganut agama Islam (Perkara 11 (1)).
Perkara 11 (4) Perlembagaan Persekutuan juga memperuntukkan “Undang-undang Negeri dan mengenai Wilayah-Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur dan Labuan, undang-undang persekutuan boleh mengawal atau menyekat pengembangan apa-apa iktikad atau kepercayaan ugama antara orang-orang yang menganuti ugama Islam.”
Di Selangor, telah terdapat Enakmen Kawalan Dan Sekatan (Pengembangan Agama Bukan Islam) Selangor, 1988 (Enakmen No. 1/1988) yang boleh dikenakan ke atas orang bukan Islam yang menyebarkan agama mereka kepada orang Islam, dan juga kepada orang Islam yang bersengkokol dengan mereka.
Selama ini kita banyak berlembut, cepat menggelabah dan tidak konsisten dalam mempertahankan agama Islam serta dalam menguatkuasakan hak yang terdapat undang-undang negara. Kedua-duanya digadaikan kerana mahukan kemenangan politik sementara, yang akhirnya meruntuhkan dan menghina agama sendiri. Sepatutnya dalam konteks pluraliti agama di Negara ini, orang bukan Islam terlibat yang sepatutnya meminta maaf kepada orang Islam kerana secara terang-terangan membenarkan orang Islam berada dalam pusat ibadah agama mereka?
Kejadian di awal Ramadhan ini sepatutnya membuka mata dan minda sekalian umat Islam di Negara ini, untuk bermuhasabah, memikirkan di mana kedudukan dan jatidiri mereka pada masa kini.
Penulis ialah Timbalan Presiden Persatuan Peguam Syarie Malaysia (PGSM). Email : sekretariatpgsm@yahoo.com
