Peguam Syarie Menulis
Berita Harian
Rabu 17/07/2013
Oleh Musa Awang
Gesaan pinda
akta cuba kelirukan masyarakat
Terdapat
segelintir pihak menggesa supaya kerajaan Negeri Sembilan, Kedah, Perak, Melaka
dan Sarawak yang masih mengekalkan undang-undang memberi kebenaran kepada hanya
ibu, bapa atau penjaga mengislamkan kanak-kanak di bawah umur 18 tahun meminda
Enakmen Pentadbiran Agama Islam masing-masing.
Gesaan ini
berikutan tindakan kerajaan menarik balik Rang Undang-Undang Pentadbiran Agama
Islam (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 2013 yang dibentangkan untuk bacaan kali
pertama di Dewan Rakyat pada 26 Jun lalu, kerana timbul bantahan berkaitan
Seksyen 107 (b) dalam rang undang-undang itu.
Agama anak
di bawah umur 18 tahun boleh juga ditentukan oleh ibu atau bapa atau penjaganya
yang bukan Islam. Jadi dakwaan ibu bapa bukan Islam tidak mempunyai peluang
untuk mendapat keadilan adalah tidak benar dan ia tindakan cuba mengelirukan
masyarakat bukan Islam.
Lebar isu ke
negeri lain
Mereka
mengambil kesempatan atas penarikan balik rang undang-undang berkenaan dan cuba
pula melebarkan isu itu ke negeri lain.
Gesaan ini
sebenarnya menggunakan hujahan dan fakta yang tidak tepat serta mengelirukan
masyarakat kerana undang-undang di Negeri Sembilan, Kedah, Perak, Melaka dan
Sarawak adalah bertepatan kehendak Perlembagaan Persekutuan.
Fasal (3)
dalam Perkara 12, Perlembagaan Persekutuan memperuntukkan bahawa: “Tiada
sesiapa pun boleh diwajibkan menerima ajaran-ajaran mengenai apa-apa agama atau
mengambil bahagian dalam apa-apa upacara atau sembahyang sesuatu agama yang
lain daripada agamanya sendiri.
Manakala
Fasal (4) dalam Perkara 12 pula memperuntukkan: “Bagi maksud Fasal (3) agama
bagi seseorang yang berumur kurang daripada 18 tahun adalah ditetapkan oleh ibu
bapa atau penjaganya.”
Isu dalam
Perkara 12 (4) Perlembagaan ini bukan lagi satu masalah yang perlu diselesaikan
atau ditafsirkan.
Dalam kes R
Subashini (Subashini a/p Rajasingam lwn. Saravanan a/l Thangathoray & Ors
(2008) 2 MLJ 147 FC di Mahkamah Persekutuan dan kes Nedunchelian V Uthiradam
lwn. Nurshafiqah Mah Singai Annal & Ors (2005) 2 CLJ 306 yang dirujuk dalam
penghakiman Subashini, Mahkamah Persekutuan sudah pun membuat tafsiran terhadap
Perkara 12 (4) Perlembagaan Persekutuan.
Hak tentukan
agama anak
Mahkamah
Persekutuan mentafsirkan perkataan ‘parent’ dalam Perkara 12 (4) sebagai mufrad
atau satu, yakni hak menentukan agama seseorang kanak-kanak berumur bawah 18
tahun adalah bergantung kepada salah seorang sama ada ibu atau bapa atau
penjaga.
Keputusan
ini bukan saja terpakai kepada orang Islam, juga bukan Islam. Maksudnya, agama
anak di bawah umur 18 tahun boleh juga ditentukan oleh ibu atau bapa atau
penjaganya yang bukan Islam. Jadi dakwaan ibu bapa bukan Islam tidak mempunyai
peluang untuk mendapat keadilan adalah tidak benar dan ia tindakan cuba
mengelirukan masyarakat bukan Islam.
Maka,
peruntukan mengenai persetujuan salah seorang ibu atau bapa atau penjaga yang
terdapat dalam Enakmen Pentadbiran Agama Islam (Negeri Sembilan) 2003, Enakmen
Pentadbiran Undang-undang Islam (Kedah) 2008, Enakmen Pentadbiran Agama Islam
(Perak) 2004, Enakmen Pentadbiran Agama Islam (Melaka) 2002 dan Ordinan Majlis
Islam (Sarawak) 2001, adalah tidak bersalahan dengan kehendak Perkara 12 (4)
Perlembagaan Persekutuan dan selaras keputusan Mahkamah Persekutuan.
Contohnya,
seksyen 117 Enakmen Pentadbiran Agama Islam (Negeri Sembilan) 2003 memperuntukkan:
“Bagi maksud bahagian ini, seseorang yang tidak beragama Islam boleh memeluk
agama Islam jika dia sempurna akal, sudah mencapai umur 18 tahun. Jika belum
mencapai umur 18 tahun, ibu atau bapa atau penjaganya mengizinkan pemelukan
agama Islam olehnya.”
Begitu juga
peruntukan dalam Enakmen Pentadbiran Undang-Undang Islam (Sabah) 1992, Enakmen
Pentadbiran Agama Islam (Johor) 2003 dan Akta Pentadbiran Agama Islam
(Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1993 (Akta 505).
Penarikan
balik rang Undang-undang Bil. 1/2013 telah mengekalkan status quo seksyen 95
akta itu, yang mempunyai peruntukan sama seperti lima negeri berkenaan. Akta
505 ini telah dikuatkuasakan sejak 1993, dan ia tidak menimbulkan sebarang
ketidakharmonian atau kegelisahan antara kaum, bukan seperti dakwaan pihak
berkenaan.
Kuasa
Mahkamah Persekutuan
Mahkamah
Persekutuan adalah mahkamah tertinggi dan mahkamah terakhir yang berperanan
menentukan sama ada undang-undang digubal di Parlimen atau Dewan Undangan
Negeri sah atau tidak. Mahkamah juga berkuasa untuk menyelesaikan masalah
pertikaian undang-undang antara negeri atau kerajaan Persekutuan dengan
sesebuah negeri.
Sebagai
mahkamah yang tertinggi, maka apa-apa keputusan atau tafsiran dibuat oleh
Mahkamah Persekutuan ini mengikat kesemua mahkamah bawahan termasuk Mahkamah
Syariah dan juga keputusan yang dibuat Kabinet.
Sebenarnya
peruntukan dalam enakmen Selangor, Terengganu, Pulau Pinang dan Perlis yang
masih memperuntukkan seorang anak hanya boleh memeluk agama Islam selepas
mendapat kebenaran daripada kedua-dua ibu bapa, adalah tidak selaras dengan
Perkara 12 (4) Perlembagaan Persekutuan dan keputusan Mahkamah Persekutuan itu.
Maka,
kerajaan negeri berkenaan yang perlu digesa mengambil tindakan sewajarnya untuk
meminda peruntukan berkaitan supaya selaras dengan Perkara 12 (4) Perlembagaan
Persekutuan dan selari dengan keputusan Mahkamah Persekutuan.
Penulis
ialah Presiden Persatuan Peguam Syarie Malaysia (PGSM) dan boleh dihubungi di
alamat sekretariatpgsm@yahoo.com
