Harian Metro
7 Ogos 2018
Musa Awang
Masyarakat negara ini kian berdepan dengan perbahasan
mengenai gaya hidup lesbian, gay, biseksual dan transeksual (LGBT). Masyarakat
juga sering dipaparkan dengan gaya hidup mereka yang boleh ditonton di media
sosial, bukan saja oleh orang dewasa, malah remaja dan kanak-kanak.
Pelik, apabila posting mereka di media sosial mendapat
banyak ‘like’, walaupun pada masa sama masyarakat tidak bersetuju dengan
penampilan mereka. Adakah kita sudah ke arah normalisasi atau menjadikan LGBT
sesuatu yang normal di negara ini?
Berdasarkan undang-undang negara, LGBT ialah satu kesalahan.
Seksyen 377A, 377B dan 377C Kanun Keseksaan memperuntukkan bahawa perlakuan
amalan seks luar tabii, sama ada secara sukarela atau paksa ialah satu
kesalahan jenayah dan boleh dihukum penjara sehingga 20 tahun serta boleh
dikenakan sebatan.
Undang-undang Jenayah Syariah negeri dan Wilayah Persekutuan juga memperuntukkan
hukuman bagi perbuatan liwat, musahaqah (lesbian), orang lelaki berlagak
seperti perempuan dan perbuatan tidak sopan di tempat awam, seperti Seksyen 25,
26, 28 dan 29, Akta Kesalahan Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan)
1997.
Di peringkat antarabangsa, sejak 2013, melalui Coalition of
Malaysian NGOs in the UPR Process (COMANGO) melalui landasan Semakan Berkala
Sejagat (UPR) yang disediakan Majlis Hak Asasi Manusia, Pertubuhan
Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB), mereka melontarkan beberapa tuntutan bagi pihak
komuniti LGBT, termasuk memansuhkan Seksyen 377A Kanun Keseksaan (Akta 574)
yang sekarang ini menjadikan perbuatan seks luar tabii sebagai suatu jenayah.
Mereka juga mendesak agar isu orientasi seksual dan identiti
jantina (SOGI) diberikan perhatian termasuk dengan memberikan kebebasan
ekspresi kepada semua mengikut pilihan masing-masing.
Dengan bahasa mudah, mereka mahu perkataan ‘gender’ diberi
takrifan yang lebih luas iaitu bukan saja lelaki atau perempuan, tetapi
termasuk jantina yang boleh ditakrifkan mengikut social construct atau acuan
sosial. Mendesak mereka diberikan lebih hak, memansuhkan undang-undang yang
mengharamkan perlakuan mereka, pada masa sama giat mempromosikan gaya hidup,
adalah antara agenda strategik mereka untuk memastikan gejala LGBT terus
berleluasa tanpa kekangan.
Hujah terbaru, golongan LGBT melakukan solat, berpuasa,
mengeluarkan zakat, menunaikan haji dan umrah sama seperti orang Islam yang
lain, tetapi mereka cuma songsang daripada orientasi seksual mereka saja.
Islam sebagai agama Rahmatan Lil Alamin sudah pasti
memberikan panduan dalam menyantuni golongan ini. Firman Allah SWT yang
bermaksud: “Kami tidak mengutus engkau, Wahai Muhammad, melainkan sebagai
rahmat bagi seluruh manusia.” (Al Anbiya: 107)
Nabi Muhammad SAW diutus dengan membawa ajaran Islam sebagai
rahmat bagi seluruh manusia iaitu dalam bentuk kasih sayang Allah kepada
seluruh manusia. Maka, hukum syariat dan aturan dalam Islam juga adalah bentuk
rahmat dan kasih sayang Allah Ta’ala kepada makhluk-Nya.
Bentuk rahmat bagi orang yang beriman kepada ajaran yang
dibawa Nabi Muhammad SAW, adalah rahmat yang sempurna dalam bentuk kebahagiaan
di dunia dan di akhirat. Adakah golongan LGBT ini bahagia dengan dunia melawan
arus dan kejadian tabii mereka? Adakah mereka bahagia apabila penampilan mereka
menyakiti dan menyinggung perasaan masyarakat yang lain?
Dijelaskan oleh Muhammad bin Jarir Ath Thabari dalam
tafsirnya, ‘rahmat bagi orang beriman, iaitu Allah memberinya petunjuk dengan
sebab diutusnya Rasulullah SAW. Baginda SAW memasukkan orang beriman ke dalam
syurga dengan iman dan amal mereka terhadap ajaran Allah.’
Keimanan kepada Allah dan Rasul-Nya adalah dengan menolak
dan membenci segala penentangan terhadap ajaran Rasulullah SAW serta membenci
orang yang melakukannya.
Firman Allah SWT yang bermaksud: “Akan tetapi, Allah telah
membuat cinta kepada kalian iman dan menghiasinya di kalbu kalian dan membuat
hati kalian benci terhadap kekufuran, kefasikan, dan maksiat.” (Al-Hujurat,
ayat 7)
Islam akan menjadi rahmat kepada sekalian alam sekiranya
manusia yang percaya kepada ajaran Nabi SAW melaksanakan apa yang disuruh dan
menolak atau membenci segala apa yang dilarang. Perbuatan LGBT adalah sesuatu
yang dilarang oleh ajaran Islam. Larangan tersebut juga dikanunkan dan
dijadikan undang-undang dalam negara ini.
Ironinya, apabila telah diwujudkan undang-undang tetapi
tidak dikuatkuasakan atau apabila masyarakat merasa seronok dan menekan ‘like’
apabila melihat gelagat mereka, menunjukkan seolah-olah kita menunjukkan merasa
belas kasihan terhadap golongan ini.
Sedangkan berdasarkan tafsir surat Al Anbiya ayat 107 itu,
Islam sebagai rahmat Allah bukan bermakna berbelas kasihan kepada pelaku
kemungkaran dan membiarkan mereka berterusan dalam kemungkarannya.
Orang yang merasa cinta dan sayang kepada orang yang
melakukan maksiat, sepatutnya menasihati dan mengingkari maksiat yang
dilakukannya serta mengarahkanya untuk melakukan amal kebaikan.
Mengambil tindakan menurut undang-undang bukan bermaksud
menyantuni mereka secara kasar atau bertujuan menghukum semata-mata. Ia adalah
sebahagian daripada penonjolan kasih sayang agama dan nasihat terhadap golongan
ini. Dalam Islam, wajib menasihati bila ada saudaranya terjerumus dalam
kesalahan. Bukankah orang beriman itu saling menasihati dalam kebaikan? Bahkan
menasihati orang yang menyimpang daripada ajaran agama adalah bentuk kasih
sayang kepada orang tersebut. Sedangkan orang yang mengetahui saudaranya
terjerumus dalam maksiat tetapi mendiamkan diri, baginya suatu dosa.
Rahmatan lil alamin tidak bererti bebas tanpa batas atau
tolerasi tanpa aturan atau berhujah tanpa dalil. Rahmatan lil alamin yang
sebenarnya, mengandung dua aspek yang berkait antara satu sama lain, iaitu
kelembutan dan ketegasan.
Isu LGBT bukan hanya terhad kepada kehidupan atau peribadi
seseorang individu atau pengamal LGBT. Ia akan menimbulkan konflik baru
daripada sudut kesihatan, isu jantina, menambahkan kecelaruan nilai dan
pegangan, menimbulkan pertembungan hak dan kebebasan, malah boleh menjurus ke
arah keruntuhan institusi keluarga. Anak-anak akan menjadi mangsa ideologi yang
diselindungi dengan kebebasan dan hak peribadi. Wallahu’alam.
• Penulis ialah Presiden Persatuan Peguam
Syarie Malaysia (PGSM)
