Oleh Musa
Awang
Ramai
tertanya-tanya mengenai keputusan Mesyuarat Jemaah Menteri yang menarik balik
Rang Undang-Undang Pentadbiran Agama Islam (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 2013
yang dibaca kali pertama di Dewan Rakyat pada 26 Jun lalu.
Sesuatu yang
tidak mengejutkan kerana ia pernah berlaku ketika pembentangan rang undang-undang
Akta Undang-undang Keluarga Islam Wilayah Persekutuan (Pindaan 2005), yang
sudah diwartakan tetapi ditangguhkan pelaksanaannya kerana mendapat bantahan
pihak tertentu. Selepas lima tahun tertangguh, barulah ia dilaksanakan. Rang
Undang-undang Pentadbiran Agama Islam (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 2013
menerima nasib sama iaitu terpaksa ditarik balik walaupun baru pada peringkat
bacaan kali pertama dan belum dibahaskan oleh Ahli Dewan Rakyat.
Mungkin
pembentangan rang undang-undang ini dibuat terlalu awal. Ia adalah rang
undang-undang pertama pada sidang Parlimen kali pertama selepas PRU-13.
Gelanggang
baru dibuka. Percaturan dan helah dalam gelanggang Parlimen belum dapat dibaca
dan dikenal pasti. Pada masa akan datang, sebarang rang undang-undang berkaitan
agama Islam perlu dibentangkan pada masa sesuai selepas mengambil kira pelbagai
perkara yang bakal berlaku dalam Parlimen.
Apa yang dikesalkan apabila Ahli Parlimen beragama Islam baik daripada pihak kerajaan mahupun pembangkang berdiam diri dalam mempertahankan rang undang-undang Islam ini, sebelum ia diputuskan untuk ditarik balik. Lebih malang, dalam kalangan wakil rakyat kerajaan sendiri ada yang menentang rang undang-undang berkenaan.
Walaupun
rang undang-undang ini secara keseluruhannya baik untuk penambahbaikan
pentadbiran agama Islam, dengan memasukkan peruntukan baru yang bersesuaian
iaitu sebahagian besarnya terdapat dalam undang-undang pentadbiran agama Islam
di negeri lain, tetapi malangnya ia perlu ditarik balik atas kelemahan.
Dari sudut
positif, tindakan kerajaan menarik balik rang undang-undang ini satu langkah
baik buat masa sekarang. Dalam keadaan rang undang-undang ini dipolemikkan dan
digembar-gemburkan oleh pihak tertentu dengan fakta dan hujahan salah, adalah
tidak wajar ia dibiarkan terus menjadi perbahasan umum. Pihak tertentu cuba
memanipulasi dan memperbesarkan isu berkenaan pertukaran agama di bawah seksyen
107, sedangkan banyak lagi peruntukan lain dalam rang undang-undang ini.
Tiada
perubahan drastik Walaupun hakikatnya tiada apa perubahan drastik dalam seksyen
107 rang undang-undang ini berbanding akta yang lama (Akta 505). Peruntukan
cadangan itu juga selaras dengan keputusan mahkamah yang diputuskan sebelum
ini.
Namun,
akibat polemik dicetuskan, masyarakat awam yang tidak mendapat maklumat sebenar
akan menganggap seolah-olah Islam itu berat sebelah, kejam, cuba merampas hak
bukan Islam dan berbagai lagi tanggapan negatif terhadap Islam.
Maka,
penarikan balik rang undang-undang ini akan mengekalkan status quo seksyen 95
Akta Pentadbiran Undang-undang Islam (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1993 (Akta
505) yang memperuntukkan seseorang boleh masuk Islam jika dia sempurna akal dan
jika dia belum mencapai umur lapan belas tahun, ibu atau bapa atau penjaganya
mengizinkan kemasukannya.
Kesan
negatif terhadap penarikan balik rang-undang ini menampakkan seolah-olah
kerajaan yang ada kelihatan lemah dan seperti tunduk kepada desakan pihak
tertentu serta tidak bertegas dalam perkara membabitkan Islam. Wakil rakyat di
pihak kerajaan juga kelihatan tidak bersatu walaupun atas perkara yang
dibentangkan menteri kerajaan. Rang undang-undang ini dibentangkan untuk bacaan
kali pertama di Dewan Rakyat oleh Menteri di Jabatan Perdana Menteri Datuk Seri
Jamil Khir Baharom, dan keputusan menarik balik rang undang-undang ini
diputuskan oleh Jemaah Menteri serta diumumkan oleh Timbalan Perdana Menteri
Tan Sri Muhyiddin Yassin.
Penarikan
balik rang undang-undang ini bukan suatu jaminan akan menghentikan perbincangan
di luar Parlimen berhubung proses pertukaran agama yang dicanangkan. Pihak
tertentu akan terus memukul gendang walaupun hakikat sebenarnya masalah
berhubung pertukaran agama sudah diselesaikan oleh Mahkamah Persekutuan.
Dalam
kes R Subashini (Subashini a/p Rajasingam lwn. Saravanan a/l Thangathoray
(2009)) di Mahkamah Persekutuan dan kes Nedunchelian V Uthiradam v. Nurshafiqah
Mah Singai Annal & Ors [2005] 2 CLJ 306 yang dirujuk dalam penghakiman
Subashini di atas, Mahkamah Persekutuan sudah pun membuat tafsiran terhadap
Artikel 12 (4) Perlembagaan Persekutuan yang berbunyi – “Bagi maksud Fasal (3)
agama seseorang yang di bawah umur lapan belas tahun hendaklah ditetapkan oleh
ibu atau bapanya atau penjaganya.” Mahkamah mentafsirkan bahawa hak menentukan
agama seseorang kanak-kanak bergantung kepada seorang daripada antara ibu, bapa
atau penjaga. Bermakna salah seorang daripada mereka berhak untuk menentukan
agama yang boleh dianuti oleh anak mereka.
Ironinya,
sama ada kita sedar atau tidak, penarikan balik rang undang-undang ini akan
mencatat sejarah sekali lagi, bahawa cadangan pelaksanaan undang-undang Islam
di peringkat Persekutuan di negara ini sentiasa memiliki ruang untuk
diperkotak-katikkan walaupun Islam adalah agama bagi Persekutuan. Keputusan
sudah dibuat. Dicadangkan kepada kerajaan untuk meneliti semula rang
undang-undang ini dengan mengambil pandangan pelbagai pihak secara holistik,
dan membentangkan semula dalam tempoh terdekat.
Pembentangan
semula ini biarlah dalam bentuk pindaan kepada seksyen tertentu saja
sebagaimana Akta Undang-Undang Keluarga Islam Wilayah Persekutuan 1984 (Pindaan
2005). Wallahu’alam.
Penulis
Presiden Persatuan Peguam Syarie Malaysia. sekretariatpgsm@yahoo.com
Artikel ini
disiarkan pada : 2013/07/10 Harian Metro
