KENYATAAN MEDIA RUU D.R 1/2013

Selasa, 2 JULAI, 2013

bersamaan 23 Sya’ban 1434H

KENYATAAN MEDIA

PERSATUAN PEGUAM SYARIE MALAYSIA (PGSM) 

BERHUBUNG RANG UNDANG-UNDANG PENTADBIRAN AGAMA ISLAM (WILAYAH-WILAYAH PERSEKUTUAN 2013 [RUU D.R 1/2013]

Merujuk Rang Undang-Undang Pentadbiran Agama Islam (Wilayah-wilayah Persekutuan) 2013 [selepas ini dirujuk sebagai “RUU D.R 1/2013 tersebut”] yang telah dibentangkan Menteri di Jabatan Perdana Menteri, YB Datuk Seri Jamil Khir Baharom untuk bacaan pertama di Dewan Rakyat, maka Persatuan Peguam Syarie Malaysia (PGSM) dengan ini memberikan KENYATAAN sebagaimana berikut :-

1. RUU D.R. 1/2013 tersebut secara keseluruhannya adalah BAIK untuk penambahbaikan pentadbiran agama Islam. Ianya suatu REVAMP (PENYUSUNAN SEMULA kepada Akta Pentadbiran Undang-undang Islam (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1995 (Akta 505). Mungkin disebabkan ia banyak melibatkan pindaan yang perlu dibuat, maka diperkenalkan dalam bentuk akta baru, dan bukan dalam bentuk pindaan kepada seksyen-seksyen tertentu sahaja.

2. Secara keseluruhannya, sebahagian besar peruntukan-peruntukan dalam Akta 505 dimasukkan dan ditambah dengan beberapa peruntukan baru yang bersesuaian.

3. Secara keseluruhannya, peruntukan-peruntukan yang terdapat dalam RUU D.R 1/2013 BUKAN suatu undang-undang yang baru, malah sebahagian besarnya telah terdapat dalam undang-undang pentadbiran agama Islam di negeri-negeri seperti Pahang (2001) ; Melaka (2002) ; Selangor (2003) ; Johor (2003) ; Pulau Pinang (2004) ; Kedah (2008) ; Terengganu (2008) ; Negeri Sembilan (2009) ; dan Perak (2009).

4. Wilayah-Wilayah Persekutuan boleh dianggap sebagai TERKEBELAKANG berbanding dengan Negeri-negeri lain dalam menggubal dan meluluskan undang-undang baru pentadbiran agama Islam. Mungkin disebabkan undang-undang di Wilayah-Wilayah Persekutuan perlu mendapat kelulusan majoriti ahli-ahli Dewan Rakyat berbanding di negeri-negeri yang hanya perlu mendapatkan kelulusan majoriti ahli dewan undang negeri yang bilangan ahli perwakilannya lebih kecil berbanding Parlimen. Dalam usaha penyeragaman undang-undang Syariah di Negara ini, Wilayah Persekutuan sepatutnya menjadi pendahulu atau perintis, bukan ketinggalan berbanding negeri-negeri lain.

5. Pindaan-pindaan baru yang dimasukkan dalam RUU D.R 1/2013 adalah samada mengambil contoh peruntukan dan apa yang telah dilaksanakan di negeri-negeri lain, atau yang menjadi amalan sekarang atau dibuat berdasarkan keputusan kes yang diputuskan sebelum ini. Contoh peruntukan-peruntukan baru yang dimasukkan dlm RUU D.R 1/2013 ini, antaranya ialah :

Seksyen 6, 26, 28, 35, 40, 41; 42, 49, 63, 64, 65, 66, 67, 100, 109 dan 113.

6. PGSM dengan ini mengemukakan RESPON terhadap SEBAHAGIAN peruntukan-peruntukan dalam RUU D.R 1/2013 sebagaimana berikut :-

i.                     Seksyen 33 – Perlantikan Mufti dan Timbalan Mufti

Seksyen 33 (1) masih menggunakan perkataan “mana-mana orang” yang layak dan sesuai. Perkataan ini pada suatu masa akan menjadi masalah dan pertikaian.

Sebagaimana yang diputuskan oleh panel Mahkamah Rayuan yang dianggotai tiga hakim diketuai Datuk Seri Abu Samah Nordin memutuskan bahawa perkataan ‘mana-mana orang’ yang dinyatakan dalam Seksyen 59 (1) Akta 505 tersebut adalah termasuk orang yang bukan Islam, kerana jika niat badan perundangan adalah untuk menghalang orang bukan Islam diterima sebagai peguam syarie, maka ia harus dinyatakan dalam akta itu.

Merujuk kepada keputusan ini, dan jika perkataan mana-mana orang masih hendak digunakan dalam RUU D.R 1/2013 ini, secara literal, bermaksud bahawa Mufti dan Timbalan Mufti juga boleh dilantik dari kalangan bukan Islam.

PGSM mencadangkan perkataan “mana-mana orang” dalam RUU D.R 1/2013 DITUKAR kepada “MANA-MANA ORANG ISLAM”, supaya memberi maksud yang lebih tepat dan tidak mengelirukan.

ii.                   Seksyen 41 – Menerimapakai nasihat dan syor Jawatankuasa Fatwa Kebangsaan.

Seksyen ini memperuntukkan bahawa Jawatankuasa Fatwa hendaklah menerima nasihat dan syor Jawatankuasa Fatwa Kebangsaan dan hendaklah disifatkan sebagai suatu fatwa dan diwartakan.

Yang agak pelik di sini ialah Majis Fatwa Kebangsaan tidak ditubuhkan di bawah mana-mana undang-undang atau akta, tetapi pandangan Majlis Fatwa Kebangsaan pula mengikat Jawatankuasa Fatwa Wilayah Persekutuan yang ditubuhkan berakar-umbikan undang-undang. Ini agak janggal.

PGSM mencadangkan pada masa yang sama, Kerajaan perlu mewujudkan satu undang-undang bagi menjadikan penubuhan Majlis Fatwa Kebangsaan sebagai suatu institusi yang mempunyai asas dan sumber perundangan yang kukuh.

iii.                 Seksyen 49 – Kod Etika Hakim Syarie dan Hakim Mahkamah Rayuan Syariah

Peruntukan ini adalah suatu peruntukan yang baru dan DISOKONG. Dengan peruntukan ini, satu penetapan kod etika yang seragam dapat dibuat, yang mengikat semua Hakim Syarie dan Hakim Mahkamah Rayuan Syariah.

Sebagai tambahan, PGSM mencadangkan untuk dimasukkan satu sub-klausa di bawah Seksyen 49 ini bagi mewujudkan satu JAWATANKUASA atau TRIBUNAL bagi mengawal dan mengambil tindakan terhadap perlanggaran kod etika dan disiplin Hakim Syariah dan Hakim Mahkamah Rayuan Syariah, yang mana Jawatankuasa atau Tribunal tersebut ditubuhkan oleh YDP Agong, atas syor Pengerusi Mahkamah Rayuan Syariah.

iv.                 Seksyen 51/52 – Bidangkuasa Mahkamah Tinggi Syariah/Bidangkuasa Mahkamah Rendah Syariah

PGSM mencadangkan bidangkuasa mal Mahkamah Rendah Syariah Wilayah Persekutuan untuk mendengar dan memutuskan tuntutan perlu DIPERTINGKATKAN daripada nilai amaun atau nilai hal perkara yang dipertikaikan tidak melebihi seratus ribu (sebagaimana yang dicadangkan dalam sub-Seksyen 52 (b) RUU D.R 1/2013) DIPERTINGKATKAN LAGI kepada lima ratus ribu ringgit (RM500,000.00).

PGSM berpandangan, jumlah RM100,000.00 tidak reflek kepada kehendak semasa. Contohnya jika Mahkamah Rendah Syariah diberikan kuasa untuk dengar tuntutan yang berjumlah sehingga RM500,000.00, maka Mahkamah Tinggi Syariah dapat menumpukan kepada kes-kes berkaitan harta sepencarian dan hadanah serta kes yang berjumlah besar sahaja. Cadangan ini dapat mengurangkan lambakan kes di Mahkamah Tinggi Syariah yang kadang-kadang mempunyai jumlah hakim yang minimum berbanding hakim Mahkamah Rendah Syariah. Ia juga dapat mengelakkan kes-kes tertunggak atau lama untuk diselesaikan.

v.                   Seksyen 66 – Jawatankuasa Kaedah Mahkamah Syariah

PGSM mengalu-alukan peruntukan Sub-Seksyen 66 (2)(e) yang memperuntukkan wakil Persatuan Peguam Syarie Malaysia (PGSM) dalam Jawatankuasa Kaedah Mahkamah Syariah.

Ini adalah suatu pengiktirafan yang AMAT BESAR terhadap peranan PGSM dalam membantu kelicinan perjalanan Mahkamah Syariah, dan memastikan masyarakat Islam mendapat perkhidmatan yang terbaik daripada kerajaan.

Sebarang kaedah yang akan dibuat sudah pasti akan melibatkan Peguam Syarie yang beramal di Mahkamah Syariah, dan kehadiran wakil PGSM dalam jawatankuasa tersebut boleh mencambahkan pandangan yang membina dan berkesan, terhadap kaedah-kaedah Mahkamah Syariah yang akan digubal.

vi.                 Seksyen 67 – Arahan Amalan

Peruntukan ini menjadikan Arahan Amalan yang sebelum ini bersifat directory (panduan) menjadi sebagai suatu yang bersifat compulsory (mengikat).

PGSM berpandangan cadangan menaiktaraf Arahan Amalan sebagai sesuatu yang mengikat, tanpa menuruti proses perundangan adalah suatu yang janggal. Jika niat menjadikan Arahan Amalan sebagai suatu undang-undang yang mengikat, ia harus diwartakan dan digazetkan. PGSM khuatir jika Arahan Amalan yang dikeluarkan tanpa rundingan dan secara mendadak akan memberi kesan kepada Peguam Syarie yang beramal di Mahkamah Syariah.

PGSM mencadangkan supaya Seksyen 67 ini DIKAJI SEMULA. Adalah lebih baik membiarkan Arahan Amalan itu kekal sebagaimana amalan sekarang, kerana Arahan Amalan sepatutnya bersifat pentadbiran, bukan bersifat perundangan.

PGSM mencadangkan mekanisme yang telah sedia ada dalam undang-undang tersebut boleh dimanfaatkan melalui penubuhan Jawatankuasa yang boleh mencadangkan undang-undang kecil, bagi menjadikan Arahan Amalan sebagai suatu peraturan atau kaedah yang lebih bersifat komprehensif.

vii.               Seksyen 70 – Peguam Syarie

Sub-seksyen 70 (1) masih menggunakan perkataan “mana-mana orang” yang layak dan sesuai. Perkataan ini telah pun menjadi pertikaian sebagaimana yang diputuskan oleh panel Mahkamah Rayuan yang dianggotai tiga hakim diketuai Datuk Seri Abu Samah Nordin memutuskan bahawa perkataan ‘mana-mana orang’ yang dinyatakan dalam Seksyen 59 (1) Akta 505 tersebut adalah termasuk orang yang bukan Islam, kerana jika niat badan perundangan adalah untuk menghalang orang bukan Islam diterima sebagai peguam syarie, maka ia harus dinyatakan dalam akta itu.

PGSM MEMBANTAH perkataan “mana-mana orang” dalam Sub-Seksyen 70 (1) ini masih digunakan dalam RUU D.R 1/2013 dan mencadangkan ia DITUKAR kepada “MANA-MANA ORANG ISLAM”, supaya lebih tepat dan tidak mengelirukan.

PGSM amat BERSETUJU dengan peruntukan sub-seksyen 70 (4) RUU D.R 1/2013 tersebut yang membolehkan seseorang Peguam Syarie yang telah diterima masuk sebagai Peguam Syarie di mana-mana negeri lain untuk diterima masuk di Wilayah Persekutuan dengan hanya menyertakan bukti bahawa dia telah memilik Sijil Amalan Negeri tersebut. Ini adalah satu langkah yang baik dalam mengiktitaf peguam Syarie satu Negara.

viii.             Seksyen 100 – Perlantikan Ketua Pendaftar Muallaf dan Pendaftar Muallaf

Ini adalah peruntukan baru yang memberikan tugas kepada Ketua Pendaftar Muallaf untuk menyelenggarakan suatu Daftar Muallaf dan mempunyai Pendaftar Muallaf yang membantu Ketua Pendaftar dalam melaksanakan tugasnya.

Cadangan ini sebagai langkah formaliti untuk memastikan seorang yang mengetuai Pendaftar-Pendaftar dalam menyelenggarakan kesemua Daftar Muallaf di seluruh Wilayah Persekutuan, agar rekod-rekod muallaf dapat dikemaskini dan diperkemaskan.  

Namun, PGSM menegaskan bahawa isu sebenar yang perlu juga disentuh ialah bagaimana untuk memberikan tugas secara statutory kepada Ketua Pendaftar Muallaf bagi memantau, mendidik muallaf dan seterusnya mengelakkan kejadian murtad di kalangan muallaf.

Maka, sebagai TAMBAHAN, PGSM mencadangkan supaya suatu peruntukan tambahan dimasukkan dengan menyatakan tugas-tugas Ketua Pendaftar Muallaf dan Pendaftar Muallaf terutama memantau, mendidik muallaf dan seterusnya mengelakkan kejadian murtad di kalangan muallaf.

ix.                 Seksyen 107 – Keupayaan untuk memeluk agama Islam

PGSM menegaskan bahawa tiada apa perubahan radikal dalam Seksyen 107 RUU D.R 1/2013 ini berbanding akta yang lama (Akta 505).

Peruntukan ini sebenarnya TELAH SEDIA ADA dalam Seksyen 95 Akta Pentadbiran Undang-undang Islam (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1993 (Akta 505), dan telah sedia dilaksanakan sejak tahun 1993 sehingga sekarang.

PGSM beranggapan bahawa pihak-pihak yang mempertikaikan Seksyen ini berkemungkinan tidak faham dan perlu diberikan penjelasan.

PGSM tegaskan bahawa sekiranya keseluruhan RUU D.R 1/2013 ini ditarik balik, maka bermakna bahawa kedudukan Seksyen 95 dalam Akta 505 tersebut akan dikekalkan.

PGSM berpendirian bahawa kedudukan Seksyen 107 RUU D.R 1/2013 itu adalah selaras dengan keputusan Mahkamah Persekutuan dalam kes Susie Teoh dan beberapa kes lain yang menyatakan seorang anak bawah umur boleh memeluk Islam dengan kebenaran daripada ibu atau bapa atau penjaganya. Jadi tidak timbul soal Majlis Agama Islam ingin merampas hak mana-mana orang bukan Islam kerana Perlembagaan telah menetapkan sedemikian. Jika ada pihak yang tidak setuju dengan Seksyen 107 tersebut, bermakna Perlembagaan Persekutuan yang perlu dicadang untuk dipinda.

PGSM lebih setuju soal pemelukan anak kecil ini diputuskan oleh Mahkamah mengikut fakta kes masing-masing. Masalah yang lebih crucial adalah bagaimana seorang bapa yang memeluk Islam bersama anaknya, hendaklah juga menjaga silaturrahim dengan ibunya yang masih belum memeluk Islam. Ini penting kerana akidah seseorang sepatutnya tidak memisahkan hak ibu dan anak.

x.                   Seksyen 113 - Hukum Syarak

Peruntukan ini adalah suatu peruntukan yang PENTING dalam mana-mana undang-undang Islam, di mana jika terdapat mana-mana peruntukan yang tidak selaras dengan Hukum Syarak, maka peruntukan itu terbatal setakat yang tidak selaras itu, dan jika terdapat apa-apa lacuna dalam RUU D.R 1/2013 tersebut, maka Mahkamah hendaklah memakai Hukum Syarak.

7. PGSM MENYERU kesemua wakil Rakyat beragama Islam di Parlimen untuk BERSATU HATI dan menyokong RUU D.R 1/2013 ini, bagi memastikan Rang Undang-undang ini dapat diluluskan dengan lancar dan berkesan.

8. PGSM tegaskan bahawa RUU D.R 1/2013 tersebut tidak berbahaya dan tidak bersifat subversive sebagaimana dakwaan sesetengah pihak. Orang bukan Islam tidak perlu risau dengan pindaan tersebut kerana RUU D.R 1/2013 digubal bagi mentadbir undang-undang Islam serta institusi-institusi berkaitan dengan Islam di Wilayah Persekutuan, yang digubal menurut kuasa-kuasa Yang di-Pertuan Agong sebagai Ketua agama Islam di dalam Wilayah-Wilayah Persekutuan, sebagaimana yang ditetapkan dan dinyatakan dalam Perlembagaan Persekutuan.

Sekian, untuk siaran.

Terima kasih.

“Meletakkan Hak Kepada Yang Berhak”

Yang benar,

(MUSA AWANG, P.P.N)

Presiden

Persatuan Peguam Syarie Malaysia (PGSM)

019-387 0105